2024
«Lysvandring» er tittelen på Tom Roger Aadlands nye album – hans ellevte. Dette akustiske soloalbumet inneholder ni nye låter innspilt hjemme i kjellerstua med kun Tom Roger og gitarene. Han bruker sin gamle klassiske gitar på tre av de sentrale sporene, men tar også i bruk stålstrengs-, 12-strengs- og halvakustisk gitar. «Lysvandring» er produsert av Kjetil Steensnæs, som var den som hadde idéen til dette albumet.
Langs aude vegar har eg ofte gått
Så ingen mann ber vitne om mi ferd
Men eg har skoda skur, så vel som slott
Og brote brød med både lek og lærd
Og vore folk til glede – og til mein
Og stundom svinga pennen som eit sverd
For vegen min har aldri vore ein
Men mange små, lik dropar i ei elv
Og vegen min har aldri vore bein
Men sjå på ospelauvet, som det skjelv
Om sommarbrisen rører det så vidt
Der det heng utstrekt under himmelkvelv
Og langsamt har eg skjøna, litt om litt
At alt eg treng, det er meg gjeve fritt
Den gong ei rose flaut på elva
Og lufta rundt var still og klar
Såg eg ospelauvet skjelva
Omkring den staden der du var
Ville eg berre dra deg nær
Ville eg ha deg hjå meg her
Ville eg kjenna varmen din
Ville eg sjå ditt vakre sinn
Den gong du stod der ved eit skilje
Og alt var i det blå
Skar eg bladet av ei lilje
Visste ikkje anna råd
Ville berre dra deg nær
Ville ha deg hjå meg her
Ville kjenna varmen din
Ville sjå ditt vakre sinn
I blader og aviser står side opp og ned
Om samanbrot og kriser og alt som følgjer med
Eg kan kje seie eg hugsar heilt vegen som me kom
Eg kan kje gje eit snøgt svar på det du spør meg om
Ein dag når vindane har stilna
Skal me finna saman att
Ein dag når andleta har mildna
Skal me gå inn i vår natt
Skal eg berre dra deg nær
Skal eg ha deg hjå meg her
Skal eg kjenna varmen din
Skal eg sjå ditt vakre sinn
Eg sitte her på kjøkenet
Med bildene og bøkene
I håvet itte alle våre år
Og det me va og det me blei
Og det me sa og det me ville sei
Kom som kasta på meg seint i går
Du sa me drog kje samme vei
Og eg sa: «Jo!» og du sa: «Nei!»
Så sa me ikkje mær på ei god stund
Og aldri ska eg sjå deg stå
Og strekka deg mot det stora blå
Og tanken på det, den gjør ganske vondt
For me kan kje gå tebake
Elle flykta øve taket
Og det fins jo ikkje maken te deg
«Nå får det gå sin gang», sa du
Å, herregud, så eg grue meg
Du sa me kunne dela likt
På kjørlene og bestikket
Med bildene, dei ville du gjerna ha
Eg e vel ikkje mer te mann
Eg stakk vekk et stikk av Vebjørn Sand
Og eg vett kje eingong om eg syns han e bra
Flyttefolkå ba meg sei
Om alt sko vekk. elle ka det blei te
Eg peikte bare, fekk kje fram et ord
De misforstod meg littegrann
Så ein av dei tok Vebjørn Sand
Og alt så e igjen her, e reint bord
For me kan kje gå tebake
Elle flykta øve taket
For det fins jo ikkje maken te deg
«Nå får det gå sin gang», sa du
Å, herregud, så eg grue meg
Eg sitte her og drikke vin
Eg e jo ikkje ein maskin
Må letta litt av trykket av og te
Eg røyke litt og skrive litt
Og kjenne at det rive litt
Og lure på om eg hadde klart å be
Om du sko ombestemma deg
Så la meg ikkje hemma deg
Og kanskje får me te ein nye start
Og det me blei og det me va
Og det me ville seie og det me sa
E långt frå samme ting, det ser eg klart
Og me kan kje gå tebake
Elle flykta øve taket
Men det fins jo ikkje make te oss
Eg kan kje bare la deg gå
Eg elske deg, og eg har tenkt å slåst
Vel, eg måtte drepa bonden
Han tynte meg med krav
Det holdt hardt den siste runden
Men så måtte han takka av
Og eg va med og bar kistå
Og la ner ein fine krans
Og leste opp dei så stod på listå
Og drog rett derfrå på dans
«Du e svermar, du e tater»
Sa de te meg og gliste rått
For om eg går i trånge gater
Ser eg ei stripa himmelblått
Eg fekk nok av økonomen
Han kom te meg med sine tal
Sine varsler, tegn og omen
Og sa eg måtte dyrka Baal
Han må ha tatt meg for ein aen
Nei, han kjente ikkje meg
Eg grov han ner og gjømte spaden
Så drog eg for å finna deg
«Du e svermar, du e tater»
Sa de te meg og gliste rått
For om eg går i trånge gater
Ser eg ei stripa himmelblått
Og eg såg ein skada svermar
Han bare virra rundt i ring
Målet kom han aldri nærmare
Og han begreip visst ingenting
Me to e ganske like
Kom det for meg der eg satt
Me hige itte lysets rike
Håpe stige når mørket senke seg kvar natt
«Du e svermar, du e tater»
Sa de te meg og gliste rått
For om eg går i trånge gater
Ser eg ei stripa himmelblått
Sei meg, venninna, ka tenke du på?
Kim kan du vel finna med auer så blå?
Så komme deg i møte, ka enn du har gjort
Og har med druer så søte av finaste sort
Men eg angre slettes ingenting
Så sett deg attmed meg og syng
At ein dag e reiså forbi
Men i kveld gir me styrmannen fri
Sei meg, venninna, ka tenke du på?
Kor kan du forsvinna, kor hen kan du gå?
Det e tela i jordå, det e vinter og kaldt
Det er ferskt blod i sporå og snø øvealt
Men eg angre slettes ingenting
Så sett deg attmed meg og syng
At ein dag e reiså forbi
Men i kveld gir me styrmannen fri
Sei meg, venninna, ka tenke du på?
Eg rote i blinde, eg klare ikkje sjå
Kor hen me tok feil på den veien me gjekk
Og ka som hadde vore et smartare trekk
Men eg angre slettes ingenting
Så legg deg innte meg og syng
At ein dag e reiså forbi
Men i kveld gir me styrmannen fri
Ja, ein dag e reiså forbi
Men i kveld gir me styrmannen fri
Nokon kjem til å skrive ei bok
Om alt det me gav og alt det me tok
Om kjensla av urettvist tilrana ro
Boka om oss må skrivast med blod
Nokon kjem til å skrive ei bok
Om sinna me sette i kok
Om alle som dirra, alle som grein
Boka om oss vil hoggast i stein
Nokon kjem til å syngje ein song
Om alt som var mellom oss to nokon gong
Om alt det me prøvde å halde oss i
Gi meg eit kjapt kyss om du kjem forbi
Nokon kjem til å skrive ei bok
Og kvar ein som les ho, er like klok
Sola gir varme enno ei stund
Gi meg eit kyss med halvopen munn
Nokon kjem til å binde ein krans
Om alt det som song i oss utan stans
Sola står lågare, no, for kvar dag
Visst vann me krigen, me berre tapte eit slag
Nokon kjem til å skrive ei bok
Med spettar av lys, som solskin i skog
Sei kor du er hen i kveld, om du kan
Boka om oss vert skriven i sand
Deg og meg ei morgenstund
Så unge at ein kan få vondt
Lyset falle på oss, mjukt
Og begge lengte lika sjukt
Og begge uten fnugg av tvil
Og begge kan gå tusen mil
Og kanskje e det Paradis
Minne litt om Møhlenpris
Deg og meg i sommarsol
Me sitte visst i samme stol
Vilt forelska midt på dagen
Eg har kysset ditt på kragen
Ingenting kan henda oss, nei
Ikkje tørke, ikkje frost
Me sveve lågt på Danmarksplass
Mens tyngdekraftå melde pass
Deg og meg i gyllent lys
Det bildet gir meg kuldegys
Blikket ditt e fjernt og matt
Og allting e på vei mot natt
Og ennå henge solå der
Men alle vett hu går snart ner
Og gylne ting blir askegrå
Eg tror det e på Laksevåg
Deg og meg rundt midnattstid
Når vonde vetter drar forbi
Og skyggane får kropp og sjel
Og komme og vil ha sin del
Og mørket falle på oss to
Eg av kjøt, og du av blod
Og der står eg, og snart går du
Frå Fosswinchels gate sju
Godt nytt ifrå fronten, dei forfremma meg i dag
Dei sa eg hadde utmerkt meg i kongens siste slag
Eg veit kje heilt kva dei har sett, for eg var magesjuk
Timane rett før eit slag er latrina tidt i bruk
Men kongen sa at det han hadde sett, var nok for han
Og at det lyste lang veg at eg var ein trugen mann
At han ikkje ville angre på at eg vart flytta fram
Og at sekel fram i tid vil alle kjenne til mitt namn
Kongen er ein god mann, interessert i meg og mitt
Han spurde fleire gonger om det fine smilet ditt
Og sa eg måtte helse, om eg ein gong skreiv eit brev
Eg veit kje kva han meinte, heilt, men det kjendest liksom gjævt
Når eg kjem heim frå fronten, skal eg kjøpe deg eit hus
Med liljer, gladiolar og ein kjælen kattepus
For med auget kongen har til meg, vil alt gå bra for oss
Kjærleg helsing Urias, men no må eg visst på post
Presidenten talte te nasjonen
Eg forstod kje alt han sa, men eg likte tonen
Det gjelde å skilla små ting frå de store
Det va det den forrige ikkje gjorde
Eg har hatt mine små problemer
Små sammenbrudd i mine trussystemer
Men nå ser eg ei ny sol så stige
Nåke e på gang, eg e i siget
Eg skrive salmer unda palmer
I min krok av Paradis
Bølgebruset og palmesuset
Det e så vakkert her at blod kan bli te is
Du har vel hørt om Adam og Eva
Så måtte finna ut i ein fart ka det ville sei å leva
Det blei kje bedre av at slangen
Smøyg seg inn og ut av aftensangen
Det gjekk så du kanskje kunne ana
Eva kjørte fluktbilen når Adam va og rana
Ingen kunne stoppa de på den villa ferdå
Ikkje eingong erkeenglane med flammesverdå
Eg skrive salmer unda palmer
Mens nattå tar imot meg, mjukt
Bølgebruset og palmesuset
Men ennå krype slangen på sin buk
Altfor månge her så slåst om altfor lite
Kan få dårlige samvittighet av bare å værr kvite
Av og te sitte sangen fast i strupå
Her e kje nok plass å snu på
Eg like best når nattå falle
Eg kjenne mången lydar her, men ikkje alle
Eg hørre froskar og sirissar
Og glømme alt om troll og nissar
Eg skrive salmer unda palmer
Og hørre liksom fjernt et kor
Av bølgebruset og palmesuset
Me e farlause og har kje nåken mor
Det hende eg tenke på Dante Alighieri
Og på tomrommet han må ha stirra ner i
I eksil mens pesten herja
Det kan værr tøft nok å ikkje nå ei ferja
Ein dag ska eg ta meg øve floden
Når tiå e moden
Ska eg gå gjønå det høga graset
Mens striden rundt meg ennå rase
Eg skrive salmer unda palmer
Det kan gå ein evighet
Bølgebruset og palmesuset
Men ein gong må me ta te vet
Eg tenke på dei så ropte: «Hosianna!»
Og neste helg va kvilelaust forbanna
Det hjalp kje alt det Pilatus vaskte hendå
Blodet regne øve Palestina ennå
Eg lengte itte påskemorgen
Alt ser litt lysare ut om våren
Eg tenke på steinen og den tomma gravå
Og lure på ka eg ska gjør med avskjedsgavå
Eg skrive salmer unda palmer
Og prøve hardt å gi meg hen
Te bølgebruset og palmesuset
Ti tusen mil frå det nya Jerusalem
Eg ser långt fram og långt tebake
Batseba så bade på taket
Dahlila så klyppe av Samson håret
Mången ting har skjedd det sista året
Eg lese Johannes’ Åpenbaring
Og hørre om massemordarens forvaring
Eg tenke på engelen så blåse i luren
Men eg angre ikkje på at eg tok turen
Eg skrive salmer unda palmer
I min krok av Paradis
Bølgebruset og palmesuset
Det e så vakkert her at blod kan bli te is
Produsert av Kjetil Steensnæs
Mikset av Kjetil Ulland, ABC Studio
Mastret av Espen Høydalsvik, OSLO:Fuzz
Tom Roger Aadland: vokal, gitar
Instrument: Alejandro 1983, Guild D50NT, L’Arrivée L-03-12, Gibson ES-165
Grafisk design & web: Raffaele Malanga
Foto: Birte Magnussen
Alle sangene: Tekst og musikk: Tom Roger Aadland © 2024