2011
Det du aldri sa (What You Never Said) was Tom Roger Aadland’s first album with original songs in Norwegian. The album was recorded with a rock combo expanded by pedal steel, double bass, fiddle and mandolin. Det du aldri sa was released in March 2011 and received fine reviews. Songs noted by many were Fall for deg for alvor (Fell for You for Real), Der eg er no (Where I Am Now) and Postkort i oktober (Postcard in October).
Eg fall for deg for alvor i ei sliten Folkevogn
Ein stad på vegen mellom Romsdalen og Sogn
Eg veit kje heilt nøyaktig kor, det var som verda svann
Att var berre sjela di, og hjartet mitt som brann
Og sola sokk i havet medan håpet sokk i meg
Då einkvan nemnde namnet på han som gjaldt for deg
Ei form for fred forlét meg medan ferja la til lands
Blikket ditt og lengta mi var det einaste som fanst
Eg rakar rundt i glørne, eit bilete tek form
Du seier noko til meg ifrå auget av ein storm
Skulle gjerne hatt ein kjentmann, ein som visste om ei leid
Men alt eg har er arret frå eit sår som berre svei
Å, katten min har spasmar og hunden min er døv
All varme eg har kjent på skal eingong bli til støv
Eg ser meg over skuldra, tenkjer, «Det var det eg rakk»
Eg har kje høyrt ei plate, ikkje sidan stiften brakk
I dagar og i netter såg eg etter deg
Eg kjenner kvar ein hårnålssving av det som blei min veg
Eg skulle ikkje ha sirkla, eg skulle ha gått beint
Eg skulle ha teke det du aldri sa slik det var meint
Eg fall for deg for alvor i ei sliten Folkevogn
Ein stad på vegen mellom Romsdalen og Sogn
Eg veit kje heilt nøyaktig kor, det var som verda svann
Att var berre sjela di, og hjartet mitt som brann
Eg har vandra i byar i framande land
Funne gull i ei gruve og rav på ei strand
Eg har budd på ei søyle der ingen kom opp
Der alt selskapet mitt var ei skål og ein kopp
Men aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Med ei heilt eiga ro
Nei, aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Berre mellom oss to
Eg har skjøtt mine plikter ved Faraos hoff
Eg har sydd keisaren klede av det vakraste stoff
Eg har venta i porten for å hente mi løn
Ære og framgang, det var inga bøn
Men aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Med ei heilt eiga ro
Nei, aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Berre mellom oss to
Eg har vore i vinden, eg har stått i full sol
Eg har nekta på alt sidan før hanen gol
Eg har gått ifrå templet og inn i basaren
Eg måtte leggje att pennen, eg fekk behalde gitaren
Men aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Med ei heilt eiga ro
Nei, aldri har eg vore der eg er no
Det er ein heilt eigen stad
Berre mellom oss to
«Eg treng noko tungt», sa han, «Til å halde meg fast,
Eg er lett som ei fjør no, eg treng til ballast.
Sei meg nokre ord, du, dei tyngste du kan.»
Ho tenkte seg om litt, og sa, «Du er min mann.»
«Eg treng noko lett», sa ho, «Til å løfte meg opp,
Det kan vere av sjel og det kan vere av kropp.»
Nemn meg ein grunn, du, som kan setje meg fri.»
Han tenkte seg om litt, og sa, «At du er mi.»
Stjernene blenkjer, månen heng bleik,
Eg går og tenkjer på under og teikn.
Eg ser på ei stjerne, eg høyrer ein bil,
Ein dur i det fjerne, som min svinnande tvil.
«Eg treng noko lett», sa ho, «I denne verda av bly,
Som kan halde meg oppe til min morgon gryr.»
«Eg treng noko tungt», sa han, «Eg treng det så sårt,
La oss gå ned i dalen og sjå alt som er vårt.»
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
Eg veit at du ikkje tenkte
Å vere så kort og kontant
Og eg hadde ikkje trengt å
Ta det fullt så galant
Men no er terningen kasta
No er stormen på veg
Eg har surra meg fast til masta
Eg blundar og ser for meg deg
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
Då eg såg deg først, gjekk eg i dørken
Det var eitt eller anna ved deg
Som sa meg at førti års ørkenvandring
Var over for meg
Du førte deg nett som ei dronning
Som om du var skjult bak eit slør
Du smakte som mjølk og som honning
Ingenting kunne bli slik som før
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
Då du sa du kom att ifrå rehab
Skal eg innrømme eg stod litt fast
Du hadde laga deg hijab
Av ein berepose i plast
Eg leita etter noko å sei deg
Nøytralt og politisk korrekt
Eg spurde deg om du var lei deg
Og baud deg libanesisk konfekt
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
Då du sa at min kjærleik var nedsnødd
Var det noko du ville ha fram
Då du spurde meg om det var medfødd
Og avslo mitt tilbod om kam
Visste eg ei rose var sprungen
Og visna bort medan eg såg
Visste eg at songen var sungen
Eg visste alt det der eg låg
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
No har eg dratt for å gløyme
Og skipet har lagt ifrå land
Men av og til, oftast i drøyme
Kjem du mot meg på ei strand
Og du kviskrar, ”My love” og ”Mein Lieber”
”Mi amore” og ”Min hjartans kjær”
Og eg vaknar og veit med kvar fiber
Eg må anløpe der som du er
Her er mitt støyande hjarte
Her er min døyande puls
Eg kan trenge litt hjelp med å starte
Klarar du det, er me skuls
Eg ønskjer eg var fiskar
Mellom bølgjer på ein båt
For alt som jorda gav meg
Var skuffelsar og gråt
Eg sette ut mi line
Med kjærleik, fri og rein
Og ingenting låg over meg
Berre stjernene som skein
Med ljos i mitt sinn
Med deg i min famn
Eg ønskjer eg var mannskap
På eit tog i veldig fart
Som skar igjennom landskapet
Medan regnet piska hardt
Og gynginga frå svillene
Var alt eg kjende att
Og namn på byar fôr forbi
Ei sjelfull vinternatt
Med ljos i mitt sinn
Med deg i min famn
Og eg veit eg skal bli frigjort
Frå alt omkring som bind
Og lekkjene skal falla
Når morgonen set inn
Den lagnadsfulle dagen
Skal eg ta imot di hand
Då er eg mannskap på eit tog
Då er eg fiskarmann
Med ljos i mitt sinn
Med deg i min famn
Original tittel: FISHERMAN’S BLUES
Tekst & musikk: Michael Scott/Stephen Patrick Wickham
Norsk tekst: Tom Roger Aadland
© Warner/Chappell Music Scandinavia AB / Blue Mountain Music Scandinavia
Båten min gjer femten knop
Det er nok for ein misantrop
Har ingen hast med å kome fram
Eg er i transitt mellom synd og skam
Båten min
Ganske lik båten din
Ein gunstig vind
Er det som tel
Skipet mitt
Ganske likt skipet ditt
Skakt og slitt
Men dei seier det har sjel
Båten min gjer tretten knop
I lasta har eg eit periskop
Eg kan sjå attende på alt eg har gjort
Er det rart eg reiser bort?
Båten min
Ganske lik båten din
Ein gunstig vind
Er det som tel
Skipet mitt
Ganske likt skipet ditt
Skakt og slitt
Men dei seier det har sjel
Båten min gjer elleve knop
Snart ligg han i ei Stillehavsgrop
Men enn så lenge er eg kaptein
Eg skal sigle til mi sjel er rein
Båten min
Ganske lik båten din
Ein gunstig vind
Er det som tel
Skipet mitt
Ganske likt skipet ditt
Skakt og slitt
Men dei seier det har sjel
Om du kjem over, kan me bli betre kjent
Om du kjem over, kan me bli betre kjent
Eg er ei kraftlinje i fjellet, eg er ein boge som er spent
Om du kjem over, skal eg gå ned i din dal
Om du kjem over, skal eg gå ned i din dal
Og om du er Himalaya, er eg ein sherpa frå Nepal
Eg kan høyre deg i porten, du har så lette steg
Støvlettar av den sorten som eg ville kjøpt til deg
Om du kjem over, skal du få sjå at eg kan vere ram
Eg kan ta på mange skapnadar, eg kan gå inn i mang ein ham
Om du kjem over, skal eg hente sleggja fram
Om du kjem over, skal eg hente sleggja fram
Vel, eg er ikkje rask i takten, men eg er ganske stø og jamn
Om du kjem over, skal eg slå ned ein vegg og to
Om du kjem over, skal eg slå ned ein vegg og to
Du skal få sove som ei dronning når me omsider går til ro
Eg kan sjå deg stå i døra med høge, heite kinn
Du seier, «Legg ifrå deg børa, i kveld så er du min»
Om du kjem over, kan me finne prov for at kjærleik finst
Du veit, av og til tenkjer ein klårare når ein er lettare til sinns
Om du kjem over, får eg tidsnok sjå
Om du kjem over, får eg tidsnok sjå
Det er klokkaren som ringjer, men ingen veit heilt kven som rår
Det er som det var i går
Eg kjenner enno angen av ditt hår
Det er som det nett har hendt
Du stod framføre meg, som var du himmelsendt
Ei røyst sa meg, «Ta av dine skor
Veit du ikkje du trør på heilag jord?»
Eg løyste lissene og i meg var det stilt
Du tok meg inn, så enkelt og så mildt
Steg for steg, dag for dag
Blir me langsamt tryggare i lag
Dag for dag, steg for steg
Kjem eg sakte nærare deg
Eg veit alt som natta såg
Eg kjenner varmen frå senga der me låg
Som om det var i går
Den gong vår kjærleik hadde semre kår
No er allting i eit anna spor
Eg vil kje lenger nagle deg med ord
Eg vil kje lenger syne eller spå
Det er berre ein ting som eg er sikker på
Steg for steg, dag for dag
Blir me langsamt tryggare i lag
Dag for dag, steg for steg
Kjem eg sakte nærare deg
Om du står fast ved det du sa
Den gong då månen var så stor
Då må eg bryte opp og dra
Då får eg aldri fred på jord
Om du står fast ved det du sa
Den gong då sola stod så høgt
Då må eg bryte opp og dra
Og gjera nok eit siste søk
Me høyrer saman du og eg
Og ingen ting kan skilje oss
Ikkje larmen frå ein veg
Ikkje stilla i ein foss
Om du står fast ved det du sa
Den gong ei stjerne skein så klårt
Då må eg bryte opp og dra
Då må det til, om det er sårt
Denne verda skal forgå
Så grøn og vakker som ho er
Men eg trur kjærleik vil bestå
Nett som eg veit eg har deg kjær
Dei sa at sjansane var skrale
For at du kunne vere i ro
Dei sa det var for gale
Dei som pratar om deg no
Dei sa du flaug rundt som ei svale
Som om du ikkje eigde skam
Dei sa det var for gale
Då han fall for deg som eit lam
For det var vinden kringom nova
Som sette blikket ditt i brann
Og det var helgekos i stova
Som låg nærast hjartet hans
Rekk ut handa når du vaknar
Sjå ut glaset før du dreg
Nemn eit ord for det du saknar
Og kom gjerne innom meg
Dei sa det låg til slekta
Dei sa det var i ditt blod
Kvar mann bar stein til vekta
Alle kunne sjå kor pila stod
Du hadde alltid denne trongen
Til å sjå rundt neste sving
Du høyrde denne svake songen
Der andre ikkje høyrde nokon ting
Du fekk eit jentebarn den våren
Men lydde òg ei anna lov
Og natta etter ho var boren
Tok du bussen mens dei sov
Rekk ut handa når du vaknar
Sjå ut glaset før du dreg
Nemn eit ord for det du saknar
Og kom gjerne innom meg
Det kom eit postkort i oktober
Du skreiv med stempel Göteborg
«Eg vonar smerta kan gå over
Eg meinte aldri valde sorg»
Stikk i strid med kva dei venta
Tok han børa di på seg
Han tok seg så godt av den jenta
Sa aldri eitt skeivt ord om deg
Då synte han at han var deg verdig
Når domarane hadde gått
Song han heile songen ferdig
Meir enn det fragmentet du hadde fått
Rekk ut handa når du vaknar
Sjå ut glaset før du dreg
Nemn eit ord for det du saknar
Og kom gjerne innom meg
Me bur i landsbyar av glashus
Eg sopar skåra opp kvar kveld
Me lærer alt om verb og kasus
Og sårar kvarandre likevel
No har dotter di blitt vakker
Til våren står ho konfirmant
Ho minner om deg når ho snakkar
Om eit svalereir ho fann
Eg ser på dotter di og tenkjer
Må ho få vakse sterk og fri
Må ho få bryte sine lenkjer
Helst utan at nokon må li’
Rekk ut handa når du vaknar
Sjå ut glaset før du dreg
Nemn eit ord for det du saknar
Og kom gjerne innom meg
Produced by Tom Roger Aadland
Mixed by Stig Morten Sørheim at ABC Studio
Mastered by Björn Engelmann at Cutting Room, Stockholm
Tom Roger Aadland: vocals, guitar & harmonica
Linn Frøkedal: vocals
Olav Christer Rossebø: fiddle, mandolin, mandola
Kjetil Steensnæs: pedal steel, dobro, guitar
Brian Connor: piano & Hammond
Kjetil Lundø: double bass
Per Steinar Lie: bass
Ørjan Haaland: drums
Photo: Edgar G. Bachel
Design: Raffaele Malanga, Far Studios, London